Sveti Vasilije Ostroški, rođen kao Stojan Jovanović 1610. godine u hercegovačkom selu Mrkonjići, ostao je upamćen kao jedan od najvoljenijih svetitelja Srpske pravoslavne crkve. Životni put mu je bio ispunjen iskušenjima, progonima i teškim podvizima, ali i dubokom vjerom i neiscrpnom snagom duhovnog predanja.
Još kao dječak, roditelji su ga sklonili u manastir Zavala kako bi izbjegli turski danak u krvi. Tamo je započeo svoje obrazovanje i crkveno uzrastanje, koje je nastavio u manastiru Tvrdoš, gdje je primio monaški postrig i postao sveštenik. Kasnije je, u svojstvu arhimandrita, boravio u Pećkoj patrijaršiji, a put ga je vodio i do Svete Gore, Vlaške i Ukrajine, odakle se vratio s darovima za svoj narod.
Godine 1638. rukopoložen je za mitropolita zahumskog i skenderijskog. Njegova služba bila je obilježena borbom protiv unijatstva i osmanlijskog pritiska, ali i neprekidnim radom na očuvanju pravoslavne vjere. Bio je prognan, klevetan, svrgavan i napadan, ali nikada pokoleban.
Posljednje godine života proveo je u isposničkoj ćeliji u manastiru Ostrog, gdje je i preminuo 1671. godine. Njegove netruležne mošti danas se čuvaju u Ostrogu, koji je postao jedno od najvažnijih hodočasničkih mjesta na Balkanu. Vjernici svih konfesija dolaze da mu se pomole, tražeći iscjeljenje i duhovni mir.
Svetog Vasilija SPC slavi 12. maja, a u njegovu čast podignut je velelepni hram u Nikšiću, zadužbina knjaza Nikole. Njegov lik ostaje duboko urezan u pamćenju naroda – kao svetac, kao pastir, i kao neugasiva luč pravoslavlja.
