Vaskrsenje Gospoda Isusa Hrista je temelj hrišćanstva: „A ako Hristos nije ustao, onda je prazna propovijed naša, prazna je i vjera naša“ (1 Kor 15,14), tj. sva vjera i propovijed Hristovih učenika, a kasnije i svakog hrišćanina, niče iz tog najvažnijeg Hristovog djela. Na istini da je Hristos Vaskrsao zasniva se i nada hrišćana u sopstveno vaskrsenje: „jer kao što u Adamu svi umiru, tako će i u Hristu svi oživjeti“ (1 Kor 15,22).
Dakle, Vaskrs je vrhunac hrišćanske crkvene godine, praznik nad praznicima, jer na taj veliki dan ispunilo se očekivanje i želja svih pravednika i proroka od Adama do Svetog Jovana Krstitelja. Vaskrs se zove i Pasha, po ugledu na starozavetni praznik koji su Jevreji svetkovali u proljeće, u spomen čudesnog oslobođenja iz egipatskog ropstva. U tom smislu, Vaskrs je hrišćanska Pasha koja označava prelazak sa Hristom iz smrti u život, sa zemlje u vječni nebeski život.
Pošto je Hristovo Vaskrsenje bilo u nedjelju, toga dana će se hrišćani sjećati i slaviti svoje oslobođenje od grijeha i smrti. Toga dana je novozavetni praznik Vaskrs, a na taj dan Crkva pjeva: „Ovo je dan koji stvori Gospod, radujmo se i veselimo se u njemu.“
Vaskrs je pokretan praznik, koji se uvijek vezuje samo za dan nedjeljni, i može pasti u razmaku od 35 dana, od 22. marta do 25. aprila. Cijela nedjelja po Vaskrsu naziva se Svijetla nedjelja, a crkvene pjesme koje se tada pjevaju, pune su radosti i veselja, pjevaju se čak i u tužnim prilikama, na pogrebu, ako bi se desio te nedjelje.
Kako je u prva tri vijeka hrišćanstva dolazilo do nesuglasica oko datuma slavljenja Vaskrsa (razlika između sinoptičara i Jovanovog jevanđelja u pogledu datuma Hristove smrti), Crkva je na Prvom vaseljenskom saboru u Nikeji (325), donijela opštevažeću odluku o datumu praznovanja Vaskrsa: Vaskrs se slavi u prvu nedjelju poslije prvog punog mjeseca koji dođe poslije proljećne ravnodnevnice, i poslije jevrejske Pashe. Iako je odluka o praznovanju Vaskrsa donijeta 325. godine, tek je 526. godine uspostavljena ravnoteža između Istoka i Zapada u pogledu datuma praznovanja Vaskrsa.
Kod hrišćana je običaj da se za Vaskrs spremaju obojena i šarena jaja, na kojima se crtaju hrišćanska obilježja i ispisuje pozdrav: „Hristos Vaskrse!“ Po predanju, ovaj običaj potiče iz vremena Hristovog Vaskrsenja i Vaznesenja. Naime, sljedbenica Isusa Hrista Marija Magdalena došla je, poslije Hristovog Vaznesenja, u Rim radi propovijedanja Jevanđelja. I kada je izašla pred cara Tiberija, pozdravila ga je riječima: „Hristos Vaskrse!“ i pružila mu na dar ofarbano jaje, a po ugledu na nju, hrišćani su produžili praksu bojenja i šaranja jaja.
Vaskršnjim jajetom želi se predstaviti očiglednost Vaskrsenja i kako iz mrtvila postaje život. Jer, jaje je samo po sebi mrtva stvar, ali pod uticajem toplote, kad se stavi pod kokošku, razvije se u njemu život i izleže se živo pile, koje svojom snagom razvali svoj grob – ljusku, i izađe na svijet – kao što je i Isus Hristos oživio i iz groba ustao. Crvena boja je boja radosti, zbog tog radosnog događaja, i simbolizuje Božansku prirodu Hristovu; to je boja Božanske ljubavi.
